Vlovepeugeot ชมรมคนรักเปอโยต์ (เปอร์โยต์) ประเทศไทย

   หวัดดีเพื่อนๆทุกๆท่าน      วันนี้ก็อยากจะมาเล่าเรื่อง  "  มองคนที่ภายนอก   "     ซึ่งจริงๆเราคงเคยได้ยินคำพูดคำสอนอยู่บ่อยครั้ง

อย่ามองคนที่การแต่งกายภายนอก       ควรมองดูที่จิตใจภายในมากกว่า      คนแต่งตัวดี     ขับรถหรู    จิตใจชั่วร้ายก็มีอยู่ถมไป

แต่เรื่องที่ผมจะมาเล่าสู่กันฟังนั้น       มันเป็นมุมองที่ต่างไปอีกมุมนึง.........

    ถ้าเราจะคบใครซักคน     ไม่ควรมองกันที่ภายนอก    ฐานะจะดี    มีมากน้อย     ไม่ใช่เรื่องสำคัญนั้นถูก       จริงแท้แน่นอน

แต่ถ้าเราจะไปซื้อของ      อย่างเช่น   ซื้อรถซักคันนึง     ผมมองว่า     การแต่งตัวนั้นสำคัญอย่างยิ่งทีเดียวสำหรับคนที่จะไปซื้อ

ถ้าคุณแต่งตัวปอนๆ    หรือ   มองดูโทรมๆสกปรกไป      แล้วดูรถคันนึงราคาเป็นล้าน     แน่นอนว่าคนขายย่อมดูจากสิ่งประกอบ

ภายนอกก่อนว่า  แต่งตัวแบบนี้    มอมแมมด้วยซะ     จะมีเงินเดือนเท่าไร    แล้วจะมีปัญญาซื้อเหรอ       อันนี้เป็นความคิดของคนขาย

ส่วนใหญ่ที่คิดกันแบบนี้     แน่นอนว่า     การต้อนรับขับสู้     ย่อมแตกต่างออกไป      การเจรจาต่อรองสวนลดหรืออื่นๆ      ก็ย่อมยาก

ตามไปด้วย       

    แล้ว ทำไมเราไม่แต่งตัวให้ดูดีละ      อย่างน้อยคนขายก็พอประเมินได้ว่า      สภาพคนซื้อดูดี  อย่างนี้ค่อยมีสิทธิ์ซื้อของมูลค่าสูงได้หน่อย

เราไม่จำเป็นที่จะต้องไปค้นหา " รักแท้ของคนขาย "   ที่จะมองเห็นก้นบึ้งหัวใจผ่านบุคคลิกการแต่งกายภายนอกของเราก็ได้     มันยากนะ

และ   เสียเวลา     รวมทั้งเสียอารมณ์   กับการต้อนรับที่ไม่เต็มใจ       คุณจะมีเวลาว่างมากพอ    ที่จะไปตะเวนหาหลายๆแห่งเพื่อค้นหา

คนขายที่ไม่มองคนซื้อจากบุคคลิกการแต่งตัวจากภายนอกเช่นนั้นหรือ........


     แน่นอนว่า     บางท่านอาจแย้ง        ผมไม่แคร์    ถ้าไม่ต้อนรับ   ผมไปหาซื้อจากที่อื่นๆถมไป        อันนี้ก็คงเป็นความชอบตามสไตล์ของ

แต่ละท่าน       และ   แน่นอนว่านักขายมืออาชีพ     ที่ไม่เคยมองคนซื้อผ่านบุคคลิกการแต่งกายภายนอกนั้นยังมีอยู่ไม่น้อย       ขอให้โชคดีนะคับ......อิอิอิ

ไก่งานเพราะขน คนงามเพราะแต่ง ถ้าไม่คิดจะแต่งตัวแล้วจะไปซื้อรถ ขอให้พกเงินไปเยอะๆ ใส่ถุงไปเลย 1 ล้าน แล้วเปิดให้เจ้าของรถดูว่าเรามาซื้อจริงๆ รับรอง คนขายแทบจะอุ้มเข้าบ้านเลย ต่อให้แต่งตัวยังไงก็ตาม :HoHo:

คนเรามันหลากหลายครับ

บางคนไปยืนดูสินค้า พ่อค้าปล่อยอิสระ มีอะไรเรียกได้ ก็เอามาโพสต์เล่าว่า พ่อค้าไม่สนใจ สงสัยคงเพราะ วันนั้นแต่งตัวปอนๆ เลยเปลี่ยนใจไม่ซื้อแม่..แล้ว แล้วก็เปิดฉากระบายอีกหนึ่งย่อหน้า

บางคนไปยืนดูสินค้า แม่ค้าเข้ามาให้ข้อมูล เอาใจเทคแคร์ ก็เอามาโพสต์เล่าว่า แม่คุณตั้งใจขายของ จนน่ารำคาญ เลยเปลี่ยนใจไม่ซื้อแม่..แล้ว แล้วก็เปิดฉากระบายอีกหนึ่งย่อหน้า

พอมีคนมา follow ก็ปลาบปลื้มปิติสุข ก็หลงว่าตัวเองถูกต้องแล้ว พอเขาเห็นแย้งก็ชี้แจงเพิ่ม เพิ่มไปเพิ่มมา สุดท้ายก็มีเคืองกัน อาฆาตกัน

ผมชอบความคิดเห็นคุณChai-RCZ นะครับ วัตถุประสงค์เรามาซื้อ มาเก็บข้อมูลไปเปรียบเทียบโชว์รูมอื่น  ก็ทำตามวัตถุประสงค์ไป จะมาเล็กๆน้อยๆให้เสียเรื่องทำไม เซลส์เขาก็อยากขายทั้งนั้น เพียงแต่เราต้องชัดเจนให้เขาทราบ อยากได้ของแถมอะไรก็ว่าไป มีอะไรก็กางให้ดูไปเลย แป๊บเดียวจบ ไม่เสียเวลา ไม่เสียอารมณ์ win-win ทั้งคู่ครับ

ประสบการณ์ตรงครับ ในฐานะผู้ขาย
สมัยเรียนมัธยม ด้วยฐานะที่ค่อนข้างยากจน  ผมจึงต้องเรียนไปทำงานไป  โดยไปเป็นพนักงานขายของแผนกกีฬาที่ห้างสรรพสินค้ายักษ์ใหญ่(มาก)แห่งหนึ่ง ในวันหยุดเรียน สมัยที่เสื้อ จรเข้(แท้) และ จิงโจ้ นิยมมากๆ ยิ่งกว่าเสื้อที่มฟุตบอลดังสมัยนี้ซะอีก  ทุกวันเสาร์อาทิตย์ จะมีลูกค้ามาขอดูเสื้อทั้งสองยี่ห้อนี้ที่เรียงอย่างสวยงานอยู่ในตู้ (ราคาเสื้อทั้งสองยี่ห้อนี้ถ้าผมจำไม่ผิด สมัยนั้นทองบาทละ 600 บาท เสื้อจรเข้ ราคาตัวละ 1200 บาท  จิงโจ้ราคา ตัวละ 1800 บาท  ที่ราคาสูงเพราะต้องนำเข้าเนื่องจากสมัยนั้นไม่มีโรงงานเย็บในเอเซีย)  อยู่มาวันหนึ่ง ขณะที่ลูกค้ามาด้อมๆมองๆ เสื้อในตู้อยู่นั้น มีลูกค้าท่านหนึ่งก็ใส่กางเกงสแล๊คขาสามส่วน รองเท้ายางใส่เสื้อยืด คอกลมๆที่แถมมากับผลิตภัณฑ์ต่างๆมาดูๆเสื้อหน้าตู้อยู่ พนักงานพีซีประจำตู้ ออกอาการดูถูกลูกค้าคนดังกล่าว  เมื่อลูกค้าคนดังกล่าวขอดูเสื้อ ได้เดินหนีลูกค้าคนดังกล่าว ไปดูแลลูกค้าท่านอื่นที่แต่งตัวภูมิฐาน ซึ่งขอดูเสื้อ  เช่นกัน จึงเป็นหน้าที่ของพนักงานเสริมอย่างผมได้เข้าไปหยิบเสื้อให้ลูกค้าคนแรกดู ซึ่งพนักงานพีซีได้กระซิบผมว่าจะซื้อเหรอว๊ะ ลูกค้าคนที่แต่งตัวง่ายๆคงได้ยินจึงขอดูเสื้ออีกหลายตัว และหันมาถามผมว่าพอดีพี่ไม่ได้ติดเงินสดมา(ในสมันนั้น เอทีเอ็มยังไม่มีครับ)  ที่นี่รับบัตรอเมริกันเอ็กเพรสไม๊  ผมก็บอกไปว่ารับครับ ลูกค้าคนดังกล่าวจึงบอกว่า พี่เอาหมดนี่แหละ (ทั้งหมดสี่ตัวคือ จรเข้สองตัว จิงโจ้ สองตัว รวมเป็นเงินทั้งสิ้น 6000 บาท ซึ่งก็เท่ากับซื้อทองได้ 10 บาท) พร้อมทั้งยื่นบัตรอเมริกันเอ็กเพรส ทองให้ผม  เมื่อจัดการขบวนการขายเสร็จผมเอาถุงเสื้อพร้อมบัตรเครดิตมาคืนลูกค้าคนดังกล่าว ได้บอกกับผมว่า ที่จริงพี่กะซื้อไปใส่เล่นสักตัว แต่เห็นน้องผู้หญิงดูเหมือนพี่ไม่มีเงินพี่เลยซื้อไปใส่เล่นสักสี่ตัว พร้อมกับยื่นธนบัตรใบละ 100 บาทให้ผมและกล่าวว่าเอาไว้กินหนมพี่ให้ (ผมทำงานทั้งวันได้ค่าแรงวันละ 55 บาทสมัยนั้น)

           ค่าของคน     อ่านมันส์ๆๆ


      ค่าของคน..     เอามาให้อ่านมันส์ๆซะ......

ไอ้หนุ่มลูกทุ่ง หอบสังขารสุดสกปรก เข้าไปในธนาคาร"กูมาเปิดบัญชี"
พนักงานธนาคาร"อะไรนะคะ ไม่ทราบคุณพูดว่าอะไรนะคะ"่
หนุ่ม"ฟังดีๆนะอีห่า กูมาเปิดบัญชีห่าๆที่นี่แหละ"
สาวแบงค์อึ้ง"ขอโทษคุณพูดจาหยาบคายมากเลยนะคะ"
รีบไปปรึกษาผจก. ผจกเดินมา"ขอโทษนะครับคุณมีปัญหาอะไรรึเปล่า"
"ไม่ห็นจะมีปัญหาไร กูแค่จะมาเปิดบัญชี
แม่งเอ้ย..กูถูกหวยตั้ง84ล้าน ขืนไม่เอามาฝากธนาคารห่านี่ พวกเหี้ยแม่งไถกูหมดตูดแน่"
"อ้อ..เข้าใจละครับ" ผจก.พยักหน้าและ หันไปตวาด
"อีดอกนั้นมันไม่รู้เรื่อง เดี๋ยวกูเปิดให้เอง !!!!!

ชัดเจนครับ การตัดสินคนโดยนักขายใช้เวลาแค่ 3 วิแรกจากการแต่งตัว งานที่ผมทำส่วนใหญ่ไม่ต้องแต่งตัวให้ดูดี วันไหนเผลอไปดูรถเซลล์แทบจะไม่มองยิ่งปี 55 ที่ผ่านมานี้เลิกพูดกันเลย มันเป็นปีทองของเค้า

 :love love: :อะหา อะหา: :โอ้ววววววววววว:
               :correct:ฅนทุกวันนี้"รู้หน้าไม่รู้ใจ" วัดกันด้วยวัสถุ และอยู่ด้วยการหลอกลวงกันไปวันๆๆ มาเล่าสู่กันฟังว่าเรามีลูกพี่ฅนหนึ่งปัจจุบันนี้ยังมีชีวิตอยู่ แกแต่งตัวปอนๆๆพุงพลุ๊ยๆใส่เสื่อแบบเสื้อเชิดเปิดอกมีสี่กระเป๋าสีน้ำเงินเก่าๆนุ่งกางเกงขาสั้นขี่จักรยานเก่าๆเป็นภาหนะตลอดอาชีพไม่มีรถเก๋งใช้ไม่ชอบขับรถเก๋ง เวลาไปใหนไกลขึ้นรรถเมล์หรือก็เหมารถตู้ไป ถ้าใครไม่รู้พื้นฐานก็ว่ากระจอก :........: แต่แท้จริงแล้วมีเงินเป็นสิบล้าน เวลาแกไปทอดกระฐินหรือผ้าป่าทีทำบุญเป็นแสน แก่จะไม่เรี่ยไรใครทั้งนั้น แกบอกถ้าใครไปด้วยอยากทำบุญไปทำที่วัดเอง เวลาไปกับแกค่ารถฟรีกินฟรี ขนาดพาพักพวกไปทอดกฐินที่ประเทศอินเดีย ใครไปก็ออกค่าเครื่องบินค่าใช้จ่ายให้หมดทั้งคณะเป็นสิบ ทุกวันนี้ขี้จักรยานไปใส่บาดและทำโรงทานเป็นประจำ แก่บอกว่ายิ่งทำยิ่งได้และสบายใจ อายุแกปัจจุบันก็ 70ปีกว่าหน้าตาแกดูสดชื่นเหมือนฅนอายุสัก 60ปีสุขภาพดีแข็งแรงดี(แต่ไม่ชอบเต๊ะปี๊บ) :555: พักพวกบางฅนอายุ70ปีแล้วก็บอกว่าตั้งแต่เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็นฅนแบบนี้ก็มีด้วย เราก็ไม่เคยเห็นแต่ก็ดีใจว่าได้พบฅนเช่นนี้ยังมีอยู่ในโลก มาเล่าสู่กันฟังเป็นตัวอย่างว่าถ้าฅนเรามีมากแล้วทำตัวเป็นผู้บริจาคบ้าง(การบริจาคก็ต้องใช้ปัญญาด้วย)สวัสดีครับ :ยินดี อุอุอุ: :Lucky: :มอบดอกไม้: