ขอบคุณพี่ๆ เพื่อนๆ ทุกคนนะครับ และขอบคุณพี่เฮง พี่ปอนด์ พี่ทอม พี่ใหม่ พี่ริน พี่ต้อม พี่ต้น406 นุ่น พี่ต้นสุพรรณ พี่หนุ่ย น้องโน้ต และอีกหลายท่านที่มาร่วมงานนะครับ ขอบคุณครับ
( พี่ๆ ที่มาร่วมงานหลายท่าน บอกทำไมอาร์ตมันไม่เศร้า มันทำท่าดีใจ ที่จะได้รับมรดก 73,000 ล้าน ( รูเปี๊ยะ ) หรือเปล่า ? )
ไม่ใช่นะครับ เรื่องนั้นผมเฉยๆ ที่ไม่เศร้า เพราะ ผมเศร้ามาสามปีกว่าแล้วครับ เศร้าตั้งแต่วันที่ 11 มกราคม 47 วันที่คุณพ่อผมทรุด
ผมร้องไห้ตั้งแต่ 47 และมีความหวังมาตลอดว่าสักวันคุณพ่อผมจะฟื้น แต่ความหวังมันก็ค่อยๆ หายไปตามระยะเวลาที่เพิ่มขึ้น
สิ่งที่ได้กลับมาคือบทเรียนที่คุณพ่อสอน ให้รู้จักอยู่กับความจริง และตั้งใจทำหน้าที่ ที่ดีที่สุด ที่ลูกควรทำ ถ้าผมร้องไห้ แม่ร้องไห้
และน้องๆ ร้องไห้ พี่ๆ คิดว่าบรรยากาศในงานคงจะเศร้าสลดมากมาย ผมทำให้พี่ๆ ทุกคนสบายใจดีกว่า นั่นคือการทำหน้าที่ลูกที่ดี
ที่พ่อแม่สั่งสอนมาว่า อย่าทำร้ายจิตใจคนอื่น จากการกระทำของตัวเอง แหม.....มาเป็นพิธีการเลยวันนี้
ผู้เขียน
